बाबा

"दमलेल्या बापाची ही कहाणी तुला" हे गाणं संदीप खरेंनी लिहीलेलं आहे. या गाण्याला उत्तर म्हणून..

कोमेजलेल्या तुमच्या परीची सांगु का तुम्हाला कहाणी,
अस्वस्थ करतात तिला तिच्या बाबांच्या आठवणी..

बागेत कधी तिच्यासोबत लहान झालेले बाबा,
एखाद्या रविवारी picture दाखवणारे बाबा॥
घरी स्वतःच्या ताटातला अर्धा घास कमी करुन,
सगळे माझे हट्ट हसुन पुरवणारे बाबा..

झोपेतही जाणवायचा मला तो मायेचा स्पर्श,
आले बाबा या जाणीवेने मनी दाटलेला हर्ष..

कधी खेळला नसाल बाबा कदाचित माझ्यासोबत;
माझ्या भातुकलीच्या खेळात नेहमीच तुमचा घास होता॥
आई असेल जवळ जरी जेव्हा उभी रहायला शिकले,
दुरुन पहाणारा बाबाही तितकाच हवाहवासा होता..

जरी कमी दिली मला तुमची सोबत देवाने,
खुप सारं जगुन घेतलं मी तुमच्या सहवासात..
जगले ना मी आई सोबत तुमच्याच आठवणीने,
तुम्ही गेल्यानंतरच्या वीस वर्षांत..

लहानपण असेल माझं बाबा तुम्हाविना गेलं,
मी कशी शिकले, कशी खेळले॥ काहीच नाही तुम्हाला पाहता आलं..
पण आहे अजुन ही माझ्या मनात संस्कारधन तुम्ही दिलेलं,
सजवेन मी माझं आयुष्य तुमच्या आठवणींत भिजलेलं..

रे सख्या॥

तुझ्या माझ्या नात्याला
काय देऊ मी नाव?
नवरा-बायको आहोतच रे
तरी थोडा वेगळा भाव॥

तुझाच विचार करते मी
आज-काल हरेक क्षणी,
तु असताना रंगलेल्या गप्पा;
अन् एरवी तुझ्या आठवणी॥

आयुष्यातलं मोठं वळण -
नवं नातं, नवी जवळीक,
थांब रे सख्या जरासा;
येइल कशी लगेच मोकळीक॥

तुझ्यासारखा जोडीदार मिळाला,
खरच माझं सौभाग्य आहे..
तुझ्याचमुळे माझ्या जीवनात
गर्भरेशमी हिरवळ आहे॥

चुकले मी वागण्यात कधी
माफ करशील ना मला?
झालं-गेलं सगळं विसरुन
जवळं घेशील ना मला?

साथ देईन मी तुला
अशीच चालेन संगतीने,
तुही असाच राहशील ना
पाठीशी माझ्या हिमतीने?