ऐकताच मन अगदी लहान बाळ होऊ पाहतं..
त्या मायेच्या कुशीत आवेगाने शिरताना
त्या घट्ट मिठीत बंदिस्त होऊ पाहतं..
आपल्या आई-बाबांची असते ही माय,
तिच्यासाठी आपण म्हणजे दुधावरची साय..
आपल्याच आनंदासाठी तळमळणारा जीव तिचा,
तिच्यासाठी सुख काय अन दु:ख्ख तरी काय !!
पोटाच्या लेकरांहूनही जीव तिचा नातवंडात,
आनंदाने फुलून जाते ती पाहून आपल्याला सुखात..
कणकण झिजते आपल्यासाठी हि आपली माई,
आपल्याशिवाय उतरत नाही तिचा घशाखाली भात..
अशीच होती आजी माझी, जणू मायेचं दुसरं नाव,
जिव्हारी माया अन डोळ्यात ओथंबलेला प्रेमभाव..
नाही दिसणार ते हात आता, बसलाय न भरणारा घाव,
दूर निघून गेली ती, संपवून भातुकलीचा डाव..
माई पण आता तू रोज मला पाहू शकशील,
जिथे आहेस तिथूनही माझी दृष्ट काढू शकशील..
प्रत्येक संकटात माझ्या पाठीशी ठाम उभी राहशील,
हरेक क्षणी मला सुखाचा आशिष देत असशील..
तू मात्र माई आता फक्त तुझी काळजी घे,
आमची काळजी घेणं आता तरी सोडून दे..
बाप्पाजवळ आहेस त्याला माझा निरोप दे,
स्वर्गात माझ्या माईला खूप खूप सुख दे..
