जादू निसर्गाची

अस्ताला जाता रवी धरेवर झेपावणारी संध्या,
हिरवा निसर्ग पाहता पाहता गाली खुद्कन हसणारी मुग्धा...

प्रियेच्या गालावरती जसा लज्जेचा रक्तीमा,
तशीच भासे मला ही लालजर्द पश्चिमा...

शांत शीतल प्रकाशाने सुखावतात नेञ,
हळुच निरोप घेतो जेव्हा धरतीचा मिञ...

सुर्यास्त प्रतिबिंबित झालेल्या पाण्यावर हलकेसे तरंग,
नाजुकशी ती रंगछटा अन् मनात कसलेसे उमंग...

चांदण्यांनी झुळकावली निशेच्या येण्याची चाहुल,
राजेशाही थाटातलं चंद्राचं पहिलं पाउल...

निसर्गाची ही जादु पाहुन प्राजक्ता ही बहरली,
अफ़ाट असं सौन्दर्य निरखत मनोमन मोहरली...